Sandacz to ryba drapieżna, żywiąca się drobnymi rybkami, jak np. świnką, jazgarzem i ukleją oraz małym okoniem. Tarło sandacza trwa od maja do czerwca. Samica składa wtedy od 200 000 do 900 000 jaj na płyciznach o piaszczystym lub żwirowatym dnie. Dorosłe ryby strzegą rozwijających się jaj przed niszczeniem przez inne ryby drapieżne. W Polsce sandacz występuje w słodkich wodach śródlądowych oraz w słonawych zalewach przymorskich zlewiska Morza Bałtyckiego. Zachodnią granicę jego występowania stanowi rzeka Łaba. U nas ryba ta zasiedla środkowe i dolne brzegi rzek, słonawe zatoki i zalewy przymorskie oraz jeziora położone na północy kraju. Sandacze są także hodowane w stawach sztucznych.
Mięso sandacza jest bardzo smaczne i uchodzi za przysmak. Znaczenie gospodarcze tego gatunku, zwłaszcza w rybactwie śródlądowym, jest bardzo duże. Wymiar ochronny dla sandacza wynosi 45 cm. U ryby tej występują dwie płetwy grzbietowe, które mogą stykać się ze sobą lub też może być między nimi niewielki odstęp. Głowa sandacza jest niewielka i ma kształt stożkowaty. Paszcza, ustawiona jest poziomo, uzbrojona w liczne drobne i większe ostre zęby. Sandacz może dorastać nawet do długości ponad 1 m i osiągać ciężar do 10 - 12 kg. U nas wyławiane sandacze mają przeciętną długość 50 - 80 cm i ciężar 1 - 3 kg.